przedmioty mające kształt koła, lubił bawić się kulkami. Jego zachowanie cecho-wała duża zmienność, dynamizm i nieprzewidywalność. Istotny problem stano-wiła skłonność dziecka do uderzania głową na znak niezadowolenia, protestu. Charakterystyka społeczna Michał wychowuje się w pełnej, kochającej rodzinie. Oboje rodzice mają 2. Pudełko z dziurkami - zabawka dla kota DIY. W kartonowym pudełku wytnij otwory rozmieszczone nieregularnie. Zatknij na drucik wykonaną z sizalu myszkę lub piłkę, a następnie wkładaj ją od spodu do różnych dziurek - pozwól, by się pojawiała i znikała, a kot zacznie uderzać w nią łapą i polować. Terapia zajęciowa w autyzmie. Celem terapeuty zajęciowego pracującego z dzieckiem autystycznym jest możliwie najpełniejsze zintegrowanie go ze światem zewnętrznym. W artykule opisano, jakie efekty przyniosła intensywna terapia zajęciowa – połączona z terapią komórkami macierzystymi – u dwojga dzieci z autyzmem. Wszyscy zastanawiamy się jak pracować z dzieckiem z zespołem Aspergera oto najważniejsze z nich: zachowywanie schematu pracy na lekcjach i stałości działań (np. zajmowanie tej samej ławki lub stolika podczas zajęć); trzymanie się tego, co jest przewidziane do realizacji. W sytuacji zmiany w planach konieczne jest uspokojenie, wyciszenie i pełne rzetelne uprzedzenie ucznia o Aby się z nią socjalizować, musisz koniecznie wytłumaczyć jej jak się czujesz. Poza tym musisz wytłumaczyć przyczyny, które kryją się ze Twoimi emocjami . Jeśli będziesz w stanie nawiązać dobrą więź z autystycznym dzieckiem lub dorosłym, w wyniku takich interakcji może zmniejszyć się jego introwersja i brak społecznej W drugiej ciąży jak już nie miałam na nic siły bawiłam się z 1,5 rocznym dzieckiem w „uciekaj przed samochodem”. Siadałam na podłodze i jeździłam małym samochodem wokół siebie przekładając go z ręki do ręki, a młody latał dokoła mnie z dzikimi okrzykami radości. nGWplf. Komary. Występują prawie na całym świecie. Stanowią element łańcucha pokarmowego wielu gatunków zwierząt. Piją krew. Przenoszą różne choroby. Paskudzą wakacje. I są prawdopodobnie najbardziej irytującymi owadami, które istnieją. Jak zaprosić nielubiane komary do zabawy i wykrzesać z nich coś pozytywnego?Wystarczy zaopatrzyć się w kilka pacek na muchy (w moich stronach mówi się na nie "klapki". A jak mówi się u Was?) i wydrukować plik, który przygotowałam. Dzieci uwielbiają zabawy z niestandardowymi gadżetami, a takim z pewnością jest packa na muchy. Zabawy z packą na muchy pomogą rozwijać refleks i spożytkować dziecięcą energię. Opisana zabawa dodatkowo kształci zdolności matematyczne. Komary - zabawa ruchowa - jak się bawić?W pliku znajdziecie dwa rodzaje kółek z ilustracjami oczek kostek do gry. Pierwsza partia ilustracji jest pusta, na drugiej są komary z nieco skwaszonymi minami ;) Puste oczka możemy przyczepić do patyczków lub przypiąć w widocznym miejscu. Następnie na stole lub podłodze rozkładamy oczka z komarami, a uczestnikom wręczamy packi. Prowadzący zabawę wskazuje puste oczka lub pokazuje odpowiednią liczbę palców, a uczestnicy muszą jak najszybciej pacnąć odpowiednie oczka z ilustracją komara. Wskazówka: przez wzgląd na bezpieczeństwo, oczka z komarami polecam wydrukować w kilku kopiach, aby uniknąć przepychanek. Komary - zabawa ruchowa do pobrania TUTAJ Ludzie (rodzice, krewni, przyjaciele, nauczyciele), którzy żyją codziennie z dziećmi z autyzmem, często zastanawiają się, jak z nimi współdziałać, a zwłaszcza jak się bawić. Ważne jest, aby promować komunikację i poczucie zależności, ponieważ jest to jeden z największych problemów behawioralnych i behawioralnych, które przedstawiają. Empatia i więź społeczna są bardzo ważne, aby pracować od bardzo małych, a gra jest najlepszym sposobem na jej wzmocnienie. W tym wszystkim, w com podajemy kilka porad i gier, dzięki czemu wiesz, jak grać z autystycznym dzieckiem. Możesz być także zainteresowany: Jak leczyć dziecko z autyzmem Musisz pamiętać Wskazane jest, aby przed kontynuowaniem stwierdzić, że każde dziecko jest światem, ale najczęstsze cechy powstają w wyniku odchylenia od normalnych wzorców rozwoju . Przede wszystkim w trzech podstawowych obszarach: relacje społeczne i interakcje, język i komunikacja oraz działania i o tym, jak możemy bawić się z autystycznym dzieckiem ? Jakie są najlepsze gry? Podobnie jak w przypadku wszystkich chłopców i dziewcząt, gry zależą od wieku i ewolucyjnego rozwoju, który prezentują, więc jest to również bardzo ważne, aby wziąć pod uwagę. Celem jest osiągnięcie dobrego połączenia z dzieckiem dzieci w wieku od 0 do 3 lat: Około siódmego lub ósmego miesiąca życia zagraj w podniesienie dziecka w powietrze, podnieś go i podnieś ponownie w małych skokach. Ruchy, które dziecko spodziewa się z radością."Los lobitos y palmitas" to odpowiednie utwory, które wykonuje się z rąk matki lub pobliskich ludzi. Jest to dobre dla dzieci autystycznych, ponieważ czasami czują się odrzucone, aby używać własnych rąk, dlatego zachęcamy ich do korzystania z nich, a nie do ich ze spódnicami, ustanawiające ramy intymności, kreatywności i bliskości pomagają poprawić dzieci powyżej trzeciego roku życia: Gra w filar. Daje dużo witalności i często jest pierwszą grą, która motywuje dziecko do dalszej gry, gdy zwiększa się "ucieczka", a związek poprawia się, gdy dziecko poprawia więzi społeczne, zwiększając w ten sposób pewność jest bardzo korzystna, ponieważ działa na zasadzie lęku separacji, utraty, ale przede wszystkim radości z tego i czytaj historie. Podejście, myśl i język są wzmocnione, pomagając dziecku stopniowo zwracać w piłkę. Podanie piłki nie jest łatwe dla chłopca lub dziewczynki, która ma problemy z komunikacją i związkami. Dlatego bardzo ważne jest, aby zrealizować tę grę, ponieważ uruchamia ona wymianę spojrzeń, uważność przy odbiorze piłki i jej rzucanie, okulistę - ręczną koordynację, umiejętność rąk i, co najważniejsze, interakcję z innymi,Jazda rowerem Jest to działalność, która służy jako gra, rozrywkę, zachęcają do umiejętności, a także promują pewną dojrzałość, ponieważ muszą czerpać siłę z pedałowania, utrzymania równowagi do gier wideo lub komputer. Zapewnia im "gimnastykę umysłową", ciesząc się i utrzymując pewną równość z innymi gry Często dzieci z autyzmem nie rozumieją, co zyskać i stracić, będąc bardziej świadomymi zmysłów i pozostawiając na boku instrukcje, wartości czy znaczenie. Służą one stworzeniu otwarcia na zabawny artykuł ma jedynie charakter informacyjny, nie mamy uprawnień do przepisywania jakiegokolwiek leczenia medycznego ani jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do wizyty u lekarza w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia lub dyskomfortu. Autyzm jest zaburzeniem, które dotyka 1 na 100 dzieci. Dzięki wykorzystaniu stymulujących narzędzi i działań można jednak sprzyjać integracji społecznej i rozwojowi emocjonalnemu zaburzeń autystycznych jest dysfunkcją neurobiologiczną o wyraźnej podstawie genetycznej oraz przewlekłym charakterze, która wpływa na konfigurację układu nerwowego i funkcję mózgu. Czy wiesz, jak należy postępować w stosunku do dzieci z autyzmem aby je odpowiednio motywować?Specyficzne objawy u dzieci z autyzmem są związane z trudnościami w interakcji społecznej i komunikacji. Dzieci autystyczne wykazują także brak elastyczności w rozumowaniu oraz ograniczenie zainteresowań i wynikające ze spektrum zaburzeń autystycznych mogą być zupełnie rożne u każdej osoby dotkniętej tym zespołem neuropsychiatrycznym. Dlatego istnieją różne kategorie diagnostyczne autyzmu w zależności od stopnia nasilenia i formy pojawienia się ciekawe, choć nie jest uleczalny, autyzm poddaje się różnym formom terapii (zwłaszcza oddziaływaniom behawioralnym, edukacyjnym), które mogą istotnie poprawić funkcjonowanie chorych. W dalszej części artykułu zaprezentujemy serię ćwiczeń lub działań, które sprzyjają stymulacji zdolności poznawczych u dzieci z dla dzieci z autyzmem1. Zajęcia z liczbamiZainteresowania dzieci z autyzmem są zwykle ograniczone, jednak wiele z nich szczególnie pociągają liczby. Ze względu na wiek zwykle nie są w stanie zrozumieć uzasadnienia obliczeń, ale zazwyczaj lubią się bawić używając jednocześnie tej samej ilości różnym rodzajom gier możemy spróbować zwiększyć zainteresowania i interakcje społeczne u dzieci z na ogół przejawiają olbrzymią fascynację efektownymi przedmiotami. Wykorzystując ten fakt, możesz użyć szczególnie atrakcyjnych zabawek, aby wzbudzić zainteresowanie liczbami. Na przykład możesz pokazać dziecku tworzenie baniek mydlanych i zachęcić do ich także wciągnąć je w zadania klasyfikacyjne według różnych kształtów lub kolorów, aby dzieci ustanawiały kategorie i wymieniały należące do nich przedmioty. W tym celu możesz użyć do zabawy dużych klocków LEGO, obrazków, małych pluszaków lub rodzaj zajęć poszerza zainteresowania dzieci i sprzyja interakcjom z innymi ludźmi z ich Muzykoterapia dla dzieci z autyzmemMuzykoterapia to dyscyplina, która może sprzyjać rozwojowi ludzkich zachowań. Ekspresja muzyczna działa na poziomie niewerbalnym i promuje alternatywne kanały komunikacji. Ta forma ekspresji jest szczególnie przydatna u dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych, u których funkcje ekspresyjne są utrudnione lub muzyczne obejmują umiejętności poznawcze i społeczne, które mogą być przydatne u dzieci z te koncentrują się na wspieraniu rozwoju emocjonalnego i indywidualnej ekspresji. W ramach taki zabaw, na początku dziecko może rozpoznawać dźwięki swojego ciała, takie jak śmiech, oklaski lub ziewanie. Rozpoznanie jest pierwszym krokiem do kontroli odruchów. Usiądź więc przy dziecku i powtarzaj z nim gesty, które powodują dźwięk, wskazując nazwę czynności i ciekawą czynnością jest zabawa, w której dziecko uczy się z tobą krótkiej i powtarzalnej piosenki. W trakcie śpiewanych sekwencji włącza się również powtarzanie gestów ciała. Zajęcie to ma na celu zainteresowanie dziecka wyzwaniem związanym z nauką piosenki w taki sposób, aby czerpało radość z tego Zabawy naśladująceOdtworzenie lub naśladowanie określonego zachowania może pozwolić dziecku lepiej zrozumieć otaczający go świat i rozwinąć umiejętności społeczne. Ważne jest, aby działaniom towarzyszyło zawsze pozytywne wzmocnienie. Dlatego musimy być cierpliwi i nie spodziewać się, że dziecko od początku to i powtarzając otaczający je świat dzieci zaczynają go zabawą naśladującą może być wykonywanie codziennych gestów, takich jak czesanie włosów, mycie zębów, jedzenie. Wykonując te codzienne czynności zachęć dziecko, żeby Cię naśladowało. Można także rysować zwierzęta i uczyć dzieci naśladowania dźwięków, które wydają. Potem możesz mu pokazać jeden z wykonanych obrazków, a dziecko będzie musiało odtworzyć dźwięki i ruchy zajęcie obejmujące jakiś rodzaj powtórzenia ma ogromne znaczenie. Możesz wymyślać ćwiczenia, opierając się na tym, co przyciąga uwagę dziecka, aby były dla niego bardziej Ćwiczenia fizyczne dla dzieci z autyzmemAktywność fizyczna sprzyja umiejętnościom psychomotorycznym i relacji dziecka ze środowiskiem. Najlepiej, jeśli są wykonywane na świeżym powietrzu i w obecności innych dzieci. Jednak jeśli nie jest to możliwe, również w domu możesz przygotować tor przeszkód z miękkimi zabawkami, który nie stworzy zagrożenia dla też urządzić poszukiwanie skarbów, które obejmie bieganie, skakanie, kucanie lub czołganie fizyczne rozwijają zdolności motoryczne i sprawność jest, aby zajęcia przyciągały uwagę dziecka z autyzmem, dzięki czemu nie straci szybko zainteresowania. Dlatego musisz zawsze dostosowywać zabawy do jego upodobań i potrzeb. Bo przecież to Ty najlepiej znasz swoje dziecko. Pomóż mu opierając się na tej wiedzy i może Cię zainteresować ... fot. Fotolia Co robić, gdy podejrzewa się autyzm u dziecka? Badacze autyzmu zgadzają się jednomyślnie, że interwencja powinna zacząć się jak najwcześniej. Jaką formę powinna przyjąć? Podstawowym założeniem jest stwierdzenie, że interwencja powinna być tak zaprojektowana, by dostosować ją do dziecka, a nie zmuszać do określonego specyficznego modelu. Rdzeniem behawioralnego podejścia do interwencji jest analiza zachowań. Trening ten oparty jest często na nagradzaniu dzieci za zrealizowanie pewnych celów w klasycznej terapii. Chcesz pewnego zachowania, więc dajesz dziecku parę szans, aż samodzielnie wykona je prawidłowo w minimum. Formy terapii obejmują dyskretną próbę treningu, w którym zadania są podzielone na najmniejsze części. Są to: nauczanie indywidualne, analiza ustnego zachowania, które skupia się na języku i jest podstawą dalszej nauki, osiowa odpowiedź trenująca, która koncentruje się na zachowaniach według pewnego klucza (motywacja, samozapoczątkowanie i reakcja). Zobacz także: Jak rozpoznać autyzm u niemowlęcia? Na czym polega podejście rozwojowe i behawioralne do autyzmu? Podejście rozwojowe we wczesnej interwencji oparte jest na stadium rozwojowym dziecka. Uwydatnia społeczne stosunki oraz pomaga dzieciom uczyć się i działać w normalnym środowisku. Jeden z takich programów nazywa się Floortime. Zgodnie z nim rodzice albo inny opiekun, bawiąc się z dzieckiem, w naturalny sposób dostarczają mu modeli, a także chwaląc jego pomoc w zabawie i oddziałując wzajemnie przez właściwą komunikację. Różne aspekty obu podejść – behawioralnych i rozwojowych – mogą być połączone ze sobą nawzajem lub z mową, a także z zawodowymi, fizycznymi i społecznymi terapiami rozwoju. Również komponent genetyczny ma swój silny udział. Samo posiadanie takich genów jeszcze nie wpływa na to, że dziecko będzie autystyczne, ale interakcje między genami a środowiskiem naturalnym mogą stanowić czynnik zmieniający geny albo włączający pewne geny i prawdopodobnie przyczynić się do choroby. Dzieci z autyzmem bardzo się różnią między sobą pod względem reakcji na środowisko szkolne, co oznacza, że nauczyciel musi się wykazać elastycznością w podejściu do takich uczniów. Nauczanie dzieci ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi wymaga stosowania specjalnych metod. Fragment pochodzi z książki "Dziecko autystyczne" autorstwa Beaty Zawiślak (Impuls 2015). Publikacja za zgodą wydawcy. Zobacz także: Czy szczepienia wywołują autyzm? Rodzice dzieci z autyzmem poszukują poradni i terapeutów gwarantujących kompleksową i profesjonalną pomoc. Nie jest o nią łatwo. Wiele rodziców przebywa długą i zbędną drogę, tracąc cenny czas w rozwoju dziecka zanim dowie się, że pracować mogą i powinni… właśnie oni, pod kierunkiem terapeuty. Jak zatem zacząć terapię dziecka z autyzmem w domu? Kluczem dla ułożenia planu terapeutycznego dla dziecka z autyzmem jest nazwa tego zaburzenia – „całościowe zaburzenia rozwoju”. Jeśli całościowe zaburzenia, to terapia nie może dotyczyć jednej wybranej sfery. Jeśli zaburzenia rozwoju, to na pewno nie da się terapii ograniczyć do 1-2 godzin w tygodniu, bo rozwój dziecka odbywa się nieustannie. Dziecko rozwijające się normatywnie kształtuje swoje umiejętności i rozkwita każdego dnia. Wpływ na jego rozwój mają czynniki organiczne i środowiskowe, zaplanowane i te przypadkowe. Dokładnie tak samo jest w przypadku dzieci z zaburzeniami, z tym że naturalny plan rozwoju dziecka jest zakłócony przez różne czynniki, w przypadku autyzmu jeszcze nie w pełni rozpoznane. Doświadczenie w pracy z dziećmi z całościowymi zaburzeniami rozwoju i ich rodzinami pokazuje, że na optymalny model terapeutyczny składają się: terapia neurobiologiczna, organizacja środowiska i leczenie biomedyczne (w tym dieta). Skupmy się na dwóch pierwszych czynnikach. Plastyczny mózg Terapia neurobiologiczna możliwa jest dzięki zjawisku neuroplastyczności mózgu (zmianie reprezentacji korowych w wyniku doświadczeń). W sytuacji, gdy nie włączają się samodzielnie naturalne mechanizmy rozwojowych aktywności, to rolą terapeutów jest dostarczanie odpowiednich bodźców dziecku w odpowiednim czasie oraz nauka ich odbioru, przetwarzania i przechowywania. Neuroplastyczność mózgu powoduje trwałe zmiany w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym pod wpływem uczenia się. Dlatego tak ważne jest odpowiednio wczesne podjęcie terapii. Chodzi o naukę odpowiednich umiejętności w okresie najbardziej wrażliwym. Późniejsze podjęcie terapii też jest możliwe, ale opierać się będzie już na nieco innych strategiach postępowania i nie będzie przebiegać już tak szybko. Nabycie jednych umiejętności pociąga za sobą rozwój kolejnych etapów poznawczych.* Oznacza to, że przemyślane oddziaływania płynące z zewnątrz (terapia) mogą realnie wpływać na rozwój i funkcjonowanie dziecięcego mózgu. Jak zacząć wczesną terapię? Pytanie najczęściej stawiane przez rodziców brzmi – od czego zacząć? Zaczynamy od wyeliminowania szkodliwych czynników środowiskowych zakłócających rozwój – np. nadmiernej stymulacji obrazem cyfrowym (oglądanie telewizji, korzystanie z tabletu czy smartfona). Kolejnym niezbędnym działaniem jest znalezienie terapeuty doświadczonego w pracy z dziećmi z autyzmem i wspólne określenie celów terapii. Wiedząc, co chcemy osiągnąć łatwiej jest dobrać sposoby działania. Terapeuta opracuje poszczególne ćwiczenia (etapy działania) i pokaże, jak wykorzystywać poszczególne pomoce. Najczęściej formułowanym przez rodziców celem jest „chcę, żeby moje dziecko mówiło” „żeby mój syn rozumiał nas i mógł się z nami komunikować” – czyli rozwój językowy. Skutecznym sposobem rozwijania języka dzieci z zaburzeniami rozwoju jest wczesna sylabowa nauka czytania prof. Jagody Cieszyńskiej. Dzieci z autyzmem uczą się rozumienia i spontanicznej komunikacji poprzez czytanie. Powtarzanie – rozumienie – nazywanie Wprowadzanie pierwszych słów dziecka niemówiącego musi odbywać się w sposób zaprogramowany i powinno rozpoczynać się od słów (pól semantycznych) najbliższych dziecku. Powinno odbywać się według schematu POWTARZANIE – ROZUMIENIE – NAZYWANIE. Prezentujemy dziecku przedmiot (obrazek) nazywając go; oczekujemy, że dziecko powtórzy, następnie pytamy, gdzie jest np. miś, oczekując, że dziecko wskaże; kolejny etap to pytanie – co to? Zawsze w przypadku, kiedy dziecko nie wskazuje wspieramy je wskazując jego paluszkiem. To bardzo ważna strategia modelowania zachowania, które chcemy uzyskać i droga do budowania rozumienia przez dziecko. Dzienniczek wydarzeń Bezcenną techniką w kształtowaniu rozumienia oraz komunikacji u dziecka jest prowadzenie dzienniczków wydarzeń. Dzienniczek to książka o dziecku i dla dziecka. Dorosły wkleja zdjęcia dziecka w różnych sytuacjach i podpisuje je. Następnie oglądając dzienniczek wraz z dzieckiem rozmawia o tym co wspólnie widzą, zadaje pytania, wspiera udzielanie odpowiedzi. Dzienniczek wydarzeń jest dla dziecka atrakcyjny, gdyż dotyczy niego samego, ważnych dla niego miejsc i sytuacji i zachęca do mówienia. Bo któż nie lubi mówić o sobie, racać do znanych i przyjemnych sytuacji, wreszcie – chwalić się… Szeregi i sekwencje Programowanie rozwoju języka musi odbywać się w zbiorze działań wspomagających. Rozumienie i nadawanie języka to funkcja lewej półkuli mózgu, dlatego bardzo ważne w terapii są strategie wspierające jej funkcjonowanie. Doskonałym sposobem wspierania rozwoju mechanizmów lewopółkulowych są ćwiczenia układania szeregów i sekwencji. Zaczynamy od naśladowania przez dziecko układu prezentowanego przez dorosłego, następnymi etapami jest kontynuowanie rozpoczętego szeregu lub sekwencji oraz uzupełnianie, czyli dokładanie brakujących elementów w prezentowanym układzie. Ćwiczenia te mają duży wpływ na rozumienie mowy oraz planowanie wypowiedzi. Podobieństwa i różnice Strategią lewopółkulową jest również zdolność dostrzegania relacji między przedmiotami, słowami, znaczeniami czyli zauważanie różnic. Analiza i synteza wzrokowa Rozwijać należy wszystkie sfery, ponieważ język dziecka nie kształtuje się w próżni. Bardzo ważnym aspektem są ćwiczenia percepcji wzrokowej, tak aby dziecko uczyło się rozpoznawać elementy rzeczywistości i ich reprezentacje graficzne (zdjęcia, obrazki schematy). To droga do rozwoju symbolizacji, w tym właśnie do mówienia, bo słowa są symbolami, znakami używanymi na określenie realnych rzeczy i stanów (desygnatów). Relacje i myślenie przyczynowo-skutkowe Rozumienie sytuacji i relacji międzyludzkich, zależności przestrzennych i czasowych musi być wypracowywane każdego dnia poprzez realne uczestniczenie dziecka w sytuacjach społecznych, kształtowanie rozumienia poleceń oraz naśladowanie czynności dorosłych. Tych sprawności nie da się wyćwiczyć w gabinecie terapeutycznym – to zadanie dla rodziców. W sposób świadomy rodzice muszą „wciągać” dziecko do wykonywania wspólnych czynności – od wkładania prania do pralki poprzez wspólne gotowanie i sprzątanie do zabawy tematycznej, czyli zabawy w coś, gdzie rodzić musi przejąć inicjatywę i pokazywać dziecku, jak można bawić się określonymi zabawkami czy przedmiotami. Są to sytuacje bezcenne w terapii dziecka z autyzmem, bo towarzyszy im żywy język: rodzic instruuje, nazywa, opowiada – a kiedy dzieje się to w określonej sytuacji słowa przestają być dźwiękiem, zyskują sens. Działania te mogą i powinny być wspierane określonymi ćwiczeniami wykonywanymi w trakcie terapii. Spójne podejście terapeutyczne Do pojęcia „organizacja środowiska” odnosi się również jednolitość podejścia terapeutycznego w domu, w przedszkolu czy szkole oraz podczas terapii, w których dziecko uczestniczy. Coraz większa liczba placówek wykorzystuje podejście neurobiologiczne proponowane przez Szkołę Krakowską Pani Profesor Jagody Cieszyńskiej, co stwarza rodzicom możliwość weryfikacji własnych poczynań w kontakcie z przeszkolonymi terapeutami. Wychowując dziecko z autyzmem rodzice nie powinni zapominać, że to przede wszystkim dziecko, ich dziecko – i że, oprócz specjalistycznej terapii potrzebuje także typowego dzieciństwa: zabawy z rodzicami, wyjścia na plac zabaw oraz obowiązków adekwatnych do wieku. W przypadku dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju to niezbędne składniki terapii! Zapewnienie dziecku kilkunastu godzin terapii indywidualnej w tygodniu, w różnych miejscach i z różnymi terapeutami może odnieść skutek odwrotny i nie tylko zrujnować domowy budżet, ale i utrudnić dziecku wyjście z zaburzenia. Proponowany schemat postępowania dla rodziców dzieci z autyzmem: Znaleźć terapeutę, któremu będą mogli zaufać i który dokona diagnozy funkcjonalnej, czyli oceny poziomu rozwoju dziecka w poszczególnych sferach; Sformułować cele i ustalić wspólnie z terapeutą cele terapii – z nich w logiczny sposób wynikną drogi działania; Uzyskać program terapii, rozpisany na poszczególne ćwiczenia, do wykonywania w domu; W świadomy sposób „wciągać” dziecko w życie rodzinne i uczyć naśladownictwa i współdziałania; Powodzenia! Autorka tekstu: dr Justyna Leszka – pedagog specjalny, logopeda, terapeuta Metody Krakowskiej. Adiunkt na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym UAM; Dyrektor Ośrodka Diagnozy i Terapii Dzieci z Zaburzeniami Rozwoju Fundacji „Nowa Nadzieja” w Kaliszu. Prowadzi diagnozę i terapię dzieci z zaburzeniami rozwoju językowego, autyzmem i Zespołem Aspergera. *Jagoda Cieszyńska „Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych. Metoda Krakowska” 2010

jak się bawić z dzieckiem autystycznym